Wat de Profeet ook met het milieu mag hebben gehad, zijn volgelingen hebben er helemaal niets mee!

Na een tochtje door de woestijn kom ik tot geen andere conclusie. Dat men vroeger een oude krant achter liet is wellicht nog ‘des Bedouien’. Maar het vele plastic dat je overal langs de weg en ver daarvandaan aantreft stemt tot nadenken. Grote en kleine plastic tassen en zakken, grote en kleine plastic (limonade)flessen, het kan niet op. Letterlijk ook niet. Wellicht dat Philips batterijen lang mee gaan, plastic doet dat zeker. En niemand die het opruimt!

Midden in de woestijn maakten wij een stop voor de lunch. Op een tapijt in de schaduw naast de auto. Het was een soort excursie voor 6 volwassenen. In ons gezelschap een voormalig leraar annex natuurfotograaf. Met het geduld van een docent die ’s morgens al weet dat ’s middags om 4 uur de bel gaat, wachtte hij op het opengaan van de blauwe iris. Dat gebeurt maar enkele weken per jaar omstreeks 14.00 uur. Als de zon hoog aan de hemel staat. Omdat het nog niet zo laat was vulden wij, aanstormende Andy Warhols, de tijd met het fotograferen van roestige Colablikjes in het woestijnzand. En legden we het vele plastic digitaal vast. Aanmerkelijk minder zeldzaam dan een bloeiende blauwe Iris. En je vraagt je af hoe het komt dat een land dat zo snel de tijd heeft ingehaald, bij het behoud van wat ook de Saoediër in bruikleen is gegeven zo achter de tijd aan loopt.

Geld voor vuilniswagens zal het probleem niet zijn. Bewustwording!

In dit land is het woord van de Hoogste Geestelijk Leider nog wet. Zou hij geen uitspraak kunnen doen over iedereen die het Saoedische deel van de schepping bevuilt door het achterlaten van plastic? Ik ben eerdaags op de ambassade en zal het eens vragen aan ‘onze Culturele man’.

Aaldert van der Vlies